ಕನ್ಯಾದಾನವಿದೆ,

ಆದರೆ ವರದಾನವೆಂಬ ಪದ್ಧತಿ ಇಲ್ಲ.

ಮಗಳನ್ನು ಧಾರೆಯೆರೆದು ವರನಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ,

ಮಗನನ್ನು ಧಾರೆಯೆರೆದು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ.

ಇವರಿಗೆ ಮಗಳು ಒಬ್ಬಳೇ,

ಅವರಿಗೂ ಮಗನು ಒಬ್ಬನೇ.

ಸಾಕಿ ಸಲುಹಿದ ಹೆತ್ತವರು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅವಶ್ಯಕ –

ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಲಾಗದು, ಅರಿತು ಬಾಳುವುದೇ 

ಗೃಹಸ್ಥಾಶ್ರಮದ ಧರ್ಮ.

ಕನ್ಯಾದಾನ ಮಾಡಿ ಪುಣ್ಯ ಪಡೆದ ಮಗಳ ಹೆತ್ತವರು,

ಅಳಿಯನನ್ನು ದಾನವಾಗಿ ಅಲ್ಲ –

ವರವಾಗಿ ಪಡೆದರು.

ಅದು ವರದಾನವಲ್ಲ, ಕನ್ಯಾದಾನದ ಪುಣ್ಯದ ಫಲ.

ಕನ್ಯಾದಾನ ಮಾಡಿ ಅವರಿಗೆ ವಧು

ಸೊಸೆಯಾಗಿ ಅಲ್ಲ, ಮಗಳಾಗಿ ಸಿಕ್ಕಳು.

ವರದಾನ ಮಾಡದೆ ಇವರಿಗೆ ವರ

ಅಳಿಯನಾಗಿ ಅಲ್ಲ, ಮಗನಾಗಿ ಸಿಕ್ಕನು.

✍️ ಅನೂಷ ನೀಲೇಶ್